Kunsthistoricus Brenda Schipper over ‘Mon seul Desir’:

De wijze waarop grafisch kunstenaar Mieke Van den Hende met de TAKKEZOOI wandkleden aan de gang is gegaan, is kenmerkend voor haar werk: een voorliefde voor oude artefacten afkomstig uit alle delen van de wereld, nieuwsgierigheid naar de geschiedenis en symboliek van voorwerpen en een sterke voorliefde voor het woord.

Uitgangspunt voor de serie ´Mon seul désir´, was een verkenning naar de essentie, de geschiedenis van het wandkleed. Hierbij kwam Van den Hende uit bij een serie 15de eeuwse wandtapijten, La Dame à la Licorne, De dame met de Eenhoorn, die bij nadere bestudering op een aantal punten een opvallende overeenkomst vertoonden met de Takkezooi kleden die zij had toegewezen gekregen. In beide gevallen betrof het een serie van 6, waarbij één kleed qua formaat en thematiek sterk afweek van de andere en waarbij de overige kleden in beide series op de zelfde wijze gepaard konden worden. Ook de inhoudelijke ´groene´ overeenkomst was illustratief: betrof het bij de middeleeuwse serie `verdure´ tapijten van het type millefleurs, te duiden als tapijten met een ´groene, vegetatieve´ achtergrond opgebouwd uit duizenden bloemen, de hedendaagse tapijten lieten een opbouw uit duizend takken, millebois, zien. Maar bovenal was het de symboliek van deze middeleeuwse wandkleden, die maakte dat Mieke Van den Hende haar Takkezooi tapijten heeft bewerkt tot een moderne versie van La Dame à la Licorne .

Vijf van de tapijten stellen de vijf zintuigen voor: Het Gevoel (Le Toucher), Het Gezicht (La Vue), De Reuk (L’Odorat), Het Gehoor (L’Ouïe) en De Smaak (Le Gout). Het zesde tapijt, ´A Mon Seul Désir´, is eigenlijk het grote mysterie doordat het qua maat en voorstelling afwijkt van de overige tapijten. In dit tapijt is de dame met de eenhoorn, staande voor een opengeslagen tent, te zien die een bloemenkrans af doet en in een kistje legt. Op de bovenrand van de tent staat een tekst te lezen: ´mon seul désir´, mijn enige verlangen. Over de betekenis van deze zin gecombineerd met de voorstelling hebben velen hun gedachten laten gaan. Zou hier het afleggen van de kuisheid, de bloemenkrans, betreffen? Of is de bloemenkrans juist symbool van een zuivere liefde die veilig weggeborgen wordt?

Zozeer is ook Mieke Van den Hende door dit raadsel geïntrigeerd dat zij háár zesde tapijt, vergezeld van háár persoonlijke désir, eveneens in een verzegeld kistje heeft opgeborgen. Daarmee heeft ook zij een mysterie gecreeërd waarvan niemand ooit zal weten wat Van de Hende´s ´mon seul desir´ is. Als enige vingerwijzing zijn daar de overige wandkleden die woorden uit haar bekentenis bevatten: VOEL, RUIK, OBSERVEER, LUISTER, PROEF, EN…